سرانجامِ و پس از هفته‌ها گمانه‌زنی، امروز (چهارشنبه ۲۹ فروردین‌ماه) آنچه نباید، به وقوع پیوست و سندِ مظلومیتِ امیدهای کاراته‌ی ایران، در شرایطی بسیار دردناک و أسف‌بار امضا شد. مدیران و پرچمدارانِ کاراته‌ی کشور، به خاطرِ ترس از شکست، میدان را خالی و فرار را بر قرار ترجیح دادند. حالا ما مانده‌ایم و ننگِ گریز از میدانِ نبرد... ای کاش مردانه پا به میدان مبارزه می‌گذاشتیم و شکست را می‌پذیرفتیم اما ننگِ ترس و فرار از مقابلِ حریف را تا پایانِ عمر، با خود همراه نمی‌ساختیم...