امیدها آماده نیستند یا فدراسیون از شکست می‌هراسد؟!

تفسیرِ اظهارات شهاب سلطانی؛

تفسیرِ اظهاراتِ شهاب سلطانی؛

امیدها آماده نیستند یا فدراسیون از شکست می‌هراسد؟!

شهاب سلطانی مربی تیم کاراته‌ی امید، امروز و در آستانه‌ی برگزاریِ رقابتهای قهرمانی آسیا، در گفتگو با خبرگزاری‌ها مدعی شد کاراته‌کاهای این رده‌ی سنی در شرایطِ مناسبی به سر نمی‌برند و از آمادگی‌های مطلوب و امتیازاتِ لازم، بی‌بهره‌اند!

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ستارگان کاراته؛ اظهاراتِ عجیب و تأمل‌برانگیزِ شهاب سلطانی در حالی صبحِ امروز (چهارشنبه 22 فروردین‌ماه) در گفتگو با خبرگزاری‌ها مطرح شد که به اذعانِ کارشناسان، اتفاقا امیدهای کاراته‌ی ایران اگر با برنامه‌ریزیِ دقیق و هوشمندانه هدایت شوند، از پرامیدترین چهره‌های آسیا برای ایستادن بر سکوهای قهرمانی به شمار میروند. پتانسیلِ بالا و ظرفیت‌های انکارناپذیرِ جوانانِ غیور و خوش‌تکنیکِ کاراته‌ی ایران در این رده‌ی سنی، بر هیچیک از اهالیِ کاراته و کارشناسان، پوشیده و مستور نیست و لذا گفته‌های شهاب سلطانی را (که البته بسیار عجیب و غیرِ منتظره بود!) شاید بتوان به یکی از دو شکلِ زیر تفسیر کرد:

1- این موضوع محتمل است که فدراسیون کاراته به خاطرِ مشکلاتِ مالی و شرایطِ پیچیده‌ی اقتصادی (که بخشِ اعظمِ آن نیز به ضعف در مدیریت بازمیگردد) قصدِ اعزامِ ملی‌پوشانِ امید را به رقابتهای قهرمانیِ آسیا نداشته باشد و بنابراین اظهاراتِ مربیِ این تیم را می‌توان به منزله‌ی تلاش‌های مقدماتی با هدفِ آماده‌سازیِ اذهانِ عمومی برای صدورِ نهاییِ حکمِ "عدمِ اعزامِ امیدها به مسابقاتِ آسیایی ژاپن" تفسیر کرد. در واقع مطابق این فرضیه، فدراسیون کاراته و به تبعِ آن، اعضای کادرفنی می‌کوشند تا علتِ عدمِ اعزامِ ملی‌پوشانِ امید را به رقابتهای آسیایی، دور بودنِ کاراته‌کاها از شرایطِ آرمانی معرفی و این تفکر را به جامعه‌ی کاراته القا کنند که فدراسیون در تصمیمی هوشمندانه، از اعزامِ نفراتِ ناآماده به پیکارهای آسیایی و اتلافِ منابعِ مالی، جلوگیری کرده است!

غافل از اینکه در چنین شرایطی، نخستین پرسشی که در اذهانِ اهالی کاراته نقش می‌بندد، این است که چرا امیدهای کاراته‌ی ایران که از هر نظر، برتر و شایسته‌تر از رقبایِ خود در قاره‌ی آسیا هستند، باید در چنین موضعِ ضعیف و شکننده‌ای قرار گیرند که حتی سزاوارِ اعزام به پیکارهای آسیایی نباشند؟! مسئولِ این وضعیتِ نا به سامان و اُفتِ خیره‌کننده‌ی کاراته‌کاهای امید (اگر اُفتی وجود داشته باشد) کیست؟ آیا جز این است که فدراسیون کاراته با طراحیِ یک برنامه‌ی دقیق و مدون، می‌توانست از ایجادِ چنین وضعیتی جلوگیری کند اما از آنجا که مدتهاست کاراته‌ی ایران در آتشِ بی‌برنامگی‌ها میسوزد، چنین برنامه‌ای (مانند بسیاری از برنامه‌های دیگر) هرگز نوشته و اجرا نشد؟

همانطور که می‌دانیم در تاتامی‌های قزاقستان، قدرتِ بی‌بدیلِ کاراته‌کاهای کشورمان و دیپلماسیِ قویِ مسئولانِ فدراسیون باعث شد تا کاراته‌ی ایران پس از سالها انتظار، مقتدرانه بر بامِ کاراته‌ی آسیا بایستد و سرودِ قهرمانی سر دهد. در آن رقابتها، ابر و باد و مه و خورشید و فلک دست به دستِ هم دادند تا لباسِ فعلیّت بر توانایی‌های بالقوه‌ی کاراته‌ی ایران بپوشانند و سرانجام کار را به جایی رساندند که سکویِ نخستِ پیکارهای کاراته‌ی قهرمانیِ قاره‌ی کهن، با افتخار و در حالی که چاره‌ای جز این نداشت، بر پاهایِ قهرمانانِ ایرانی بوسه زد.

حالا برخی‌ها می‌گویند فدراسیون کاراته نگرانِ آن است که مبادا هر آنچه را در قزاقستان به دست آورده، در ژاپن از دست بدهد و به همین دلیل، می‌خواهد با هر بهانه‌ای، از اعزامِ نفراتِ کامل به مسابقات آسیایی ژاپن طفره برود و نهایتا هم بگوید "مشکلاتِ مالی باعث شد نتوانیم با تیمِ کامل راهیِ ژاپن شویم و اگر اینچنین نشده بود، باز هم قهرمان آسیا می‌شدیم"

جامعه‌ی کاراته اما این بهانه را نمی‌پذیرد. ما می‌خواهیم با تیمِ کامل در هر دو بخشِ کاتا و کومیته رهسپارِ رقابتهای آسیایی ژاپن شویم و به کمتر از قهرمانی هم راضی نیستیم. کاراته‌کاهای ما سالِ گذشته و به شکلی بسیار مقتدرانه، قهرمانِ آسیا شدند و نشان دادند که یک سر و گردن از دیگر رقبا، بالاترند. حالا باید عنوانِ قهرمانی را تکرار کنند تا به همگان ثابت شود که آنچه در تاتامی‌های قزاقستان رخ داد، یک اتفاقِ صرف نبود بلکه حاصلِ تلاش و مدیریتِ مدبرانه‌ی مسئولینِ فدراسیون کاراته و در رأسِ آنها، محمدصادق فرجی بود.

2- گاهی اعضای کادرفنی (در ادوار و رده‌های مختلف) در آستانه‌ی تشکیلِ اردوهای تیم ملی، چنین وانمود می‌کنند که کاراته‌کاها بسیار ضعیف و ناآماده‌اند و این ضعف هم البته به مربیانِ باشگاهی بازمی‌گردد! چرا که بازیکنان تا پیش از این، در اختیارِ باشگاهها بوده‌اند و لذا اعضایِ کادرفنی در شکل‌گیریِ این شرایطِ نا به سامان، بی‌تقصیرند. اظهاراتِ اینچنینی (اگر موردِ قبولِ جامعه‌ی کاراته واقع شود) محاسنی را برای اعضای کادرفنی به دنبال خواهد داشت. مثلا چنانچه کاراته‌کاها پس از یکماه تمرین در اردوهای تیم ملی، سکوهای قهرمانی آسیا را فتح کنند، آنوقت اعضای کادرفنی تبدیل به معجزه‌گرانی خواهند شد که در مدتِ تنها یکماه، از بازیکنانِ ناآماده (که دست‌پرورده‌ی مربیانِ باشگاهی بوده‌اند!) قهرمانِ آسیا ساخته‌اند و البته تمامِ افتخاراتِ کسب‌شده هم صرفاً متعلق به همان معجزه‌گرانِ کادرفنی است و بس!

اگر هم خدایی ناکرده، بازیکنان نتوانند به نتایجِ مطلوب دست یابند، مطابقِ رویه‌ی مذکور، مقصر مربیانِ باشگاهی خواهند بود چرا که عقلاً و منطقاً قرار نیست از اعضای کادرفنی، انتظارِ معجزه آن هم در این بازه‌ی زمانیِ کوتاه داشته باشیم!

امیدواریم هیچیک از دو برداشتِ فوق، تفسیرِ واقعیِ اظهاراتِ اخیرِ شهاب سلطانی نباشد و "ستارگان کاراته" مطابقِ معمول، در چنگالِ توهماتِ باطل، گرفتار آمده باشد. حضورِ کامل و مقتدرانه‌ی کاراته‌کاهای کشورمان در تاتامی‌های ژاپن و کسبِ عنوانِ ارزشمندِ قهرمانی (همچون پیکارهای آسیایی قزاقستان) می‌تواند بر تمامِ توهماتِ فوق، خطِ بطلان کشیده و حقانیتِ مخالفانِ آن را به اثبات برساند.

فراموش نکنیم که توانایی‌های یک مدیر، آنجا نمایان می‌گردد که بتواند علیرغمِ مشکلاتِ اقتصادی و کمبودِ منابعِ مالی، هزینه‌های ضروری (مانند هزینه‌های اعزام به رقابتهای آسیایی و جهانی) را به خوبی تأمین کند وگرنه هر شخصی قادر است از وزارتِ ورزش پول بگیرد و آن را خرج کند. اما مدیرِ توانمند آن است که خود، برای مجموعه‌ی تحتِ نظارتش، درآمدزایی داشته باشد و این درآمدها به گونه‌ای باشند که دستِ‌کم هزینه‌های اصلیِ مجموعه را تامین کنند. نهایتا اینکه یک مدیرِ مدبّر، اگر هم نتواند درآمدزایی داشته باشد، لااقل منابعِ اعطاشده از سوی وزارت ورزش را با در نظر گرفتنِ اولویت‌ها هزینه می‌کند. این صحیح نیست که کاراته‌ی ایران در میدانی (با اولویتِ پایین‌تر از مسابقاتِ آسیایی) به شکلی بسیار گسترده و با تعدادِ کثیری از بازیکنان و همراهان شرکت کند اما از حضور در میدانِ مهمِ آسیایی، به بهانه‌ی کمبودِ منابعِ مالی، انصراف دهد!

نویسنده: محمد قدیمی

‏صفحه نخست‏

‏ اخبار‏

‏اخبار وسط صفحه‏

‏امیدها آماده نیستند یا فدراسیون از شکست می‌هراسد؟!‏