محمد قدیمی/ اختصاصی ستارگان کاراته
پیکارهای کاراته قهرمانی کشور (انتخابیِ تیم ملی) هفته‌ی گذشته مطابق با آنچه انتظار میرفت، در ورزشگاهِ تختیِ خرم‌آباد، دیارِ مردانِ سلحشور و میهمان‌نواز، با شکوه و نظمِ مثال‌زدنی برگزار شد، قضاوتها در مسیرِ صحیح و با کاهشِ چشمگیرِ خطاها جریان یافت و بدین‌ترتیب، ترکیبِ دو عنصرِ مهمِ پیش‌گفته، خاطره‌ای شیرین و ماندگار را در اذهانِ مربیان و قهرمانانِ حاضر در این رقابتها، به یادگار باقی گذاشت.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ستارگان کاراته؛ آنچه در بدو ورود به خطه‌ی قهرمان‌پرورِ لرستان، خودنمایی می‌کند، مهمان‌نوازیِ این مردم شریف و خونگرم است. در طولِ مسابقات و در شرایطی که کنترلِ آن جمعیتِ کثیر، بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود، مسئولانِ برقراریِ نظمِ سالن (که همگی اهلِ لرستان بودند) با سعه‌ی صدر و پایبندیِ کامل به آدابِ میزبانی، شرکت‌کنندگان را به رعایتِ مقررات دعوت می‌کردند.
وحید مومنی که حالا به جایگاه قبلی‌اش (ریاست سازمان لیگ و مسابقات) بازگشته، در چند رویدادِ اخیر نشان داده که در این سِمت، عملکردی موفقیت‌آمیز دارد و بر خلافِ دورانِ مسئولیتِ دوستِ نزدیک و هم‌سبکی‌اش (ابوالقاسم پایدار) در شمارشِ مدال‌ها و معرفیِ تیم‌ها و نفراتِ قهرمان، دچارِ خطاهای محاسباتی نمیشود!
در بخشِ برگزاری البته نباید از زحمات و هنرِ مدیریتِ کوروش گنجی (دبیر سازمان لیگ) و نسترن مردانی (مسئول برگزاری مسابقات بانوان) غافل شد. گنجی در طولِ رقابتها، لحظه به لحظه در تکاپوست و تمامِ مسائلِ ریز و درشت را، جزء به جزء بررسی و مدیریت می‌کند. مردانی هم سالهاست که کاراته و اهالیِ آن را مرهونِ زحمات و خدماتِ خالصانه‌ی خود قرار داده و مسئولیت‌های مختلف را، از برگزاریِ رقابتها گرفته تا پوششِ خبریِ مسابقات، بر عهده دارد.
در جریانِ برگزاریِ رقابتهای قهرمانی کشور، گهگاه مربیانِ سابقِ تیمهای ملی پایه (که در سالهای اخیر، شکست‌های سنگینی را در میادینِ مختلف تجربه کرده‌اند) در سالنِ مسابقات مشاهده میشدند ولی نه به آن اندازه که بتوانند جزئیاتِ مبارزات را پیگیری و استعدادها را شناسایی کنند! شاید علتش این باشد که مسئولان فدراسیون کاراته بالاخره متوجه شده‌اند باید مربیانِ برتر و فعال‌تری را جایگزینِ برخی مربیانِ پیشین سازند. به دیگر بیان، احتمالا علتِ کمرنگ بودنِ مربیانِ سابقِ تیمهای ملی در سالنِ برگزاری مسابقات، این باشد که حالا دیگر در تیمهای ملی، سِمتی ندارند و صرفا به عنوانِ تماشاچی گهگاه در سالنِ رقابتها مشاهده میشدند.
محسن آشوری سرپرستِ دبیری فدراسیون کاراته، که در اتفاقی عجیب و بحث‌برانگیز، کاروانِ اعزامی به بازیهای آسیایی را همراهی نمی‌کرد، تنها چهره‌ی شاخصِ فدراسیون‌نشین‌ها بود که روزِ پنجشنبه در ورزشگاهِ تختیِ خرم‌آباد حضور داشت و از نزدیک و با دقت، مسابقاتِ کشوری را دنبال میکرد. برخی‌ها معتقدند تجربه‌ی سرپرستیِ آشوری در مسابقاتِ بزرگ، می‌توانست در هانگژو نیز دستِ ملی‌پوشان را بگیرد و روحیه‌بخشِ آنها باشد. گفته‌های آشوری پیش از آغازِ مسابقاتِ مهم و سرنوشت‌ساز، و دیالوگ‌هایی که بینِ او و بازیکنان رد و بدل میشود، به اعتقادِ برخی‌ها، روحیه‌ی قهرمانان را تقویت می‌کند. به هر حال فدراسیون ترجیح داد از تجربیاتِ آشوری، به جای بازیهای آسیایی، در سالنِ مسابقاتِ داخلی بهره‌برداری کند؛ شاید علتش این باشد که رقابتهای قهرمانی کشور برای فدراسیون‌نشین‌ها، اهمیتی بیش از بازیهای آسیایی داشت!
تغییراتِ چشمگیر در کیفیتِ کارِ داوران/ قضاوتها به عدالت نزدیک‌تر شد
چندی پیش پیرامونِ کیفیتِ قضاوتها در لیگ‌های برتر و آینده‌سازان نوشتیم و اینکه صرفا با واژه‌ی “افتضاح” می‌توان آنچه را در این رقابتها و در بخش داوری رخ داد، توصیف کرد. اکنون با تاکیدِ مجدد بر این اصل که داوری نیازمندِ خانه‌تکانیِ اساسی، جذبِ نفراتِ توانمند و دفعِ گروه‌های دوم، سوم و چهارم در نوشته‌ی پیشین است (نوشتارِ قبلی را اینجا بخوانید) تصریح می‌کنیم که در رقابتهای قهرمانیِ کشور، با وجودِ اینکه هنوز آن تغییراتِ ساختاریِ اساسی در بدنه‌ی داوریِ کاراته رخ نداده، سطحِ کیفیِ قضاوتها به شکلی چشمگیر ارتقاء و خطاها به گونه‌ای شگفت‌انگیز کاهش یافت! این تغییراتِ اساسی در کیفیتِ داوری‌ها، آن هم در شرایطی که قضاوت‌کنندگان، تقریبا همان نفراتِ قبلی بودند، یک سیگنالِ بسیار قوی را به اهالیِ کاراته مخابره کرد. کار باید به دستِ کاردان سپرده شود…
از جمله شاخصه‌های لازم برای مدیریتِ موفق در هر مجموعه‌ای، علاوه بر شناختِ کافی از اعضای مجموعه و تسلطِ کامل بر موضوعِ فعالیتِ آن، برخورداری از قدرت و اقتدارِ کافی برای هدایت و رهبری زیرمجموعه است. جواد سلیمی داوران را خوب می‌شناسد، از ارتباطاتِ آنها با یکدیگر هم اطلاعِ کامل دارد، اگر تصادفا دو داور با گرایش‌های یکسان، در یک تاتامی قرار گرفته باشند، او به سرعت متوجه میشود و در صورتِ نیاز، تغییراتِ لازم را إعمال می‌کند. در خصوصِ موضوعِ فعالیتِ این مجموعه، یعنی “داوریِ کاراته” هم که بعید به نظر میرسد کسی معتقد به صلاحیتِ علمی و فنیِ سلیمی نباشد. در واقع جدی‌ترین رقبای سلیمی نیز به أعلم بودنِ او در فنِ داوری، معترف‌اند و اگر انتقادی هم دارند، به دیگر مسائل بازمیگردد.
می‌ماند بحثِ اقتدار که باید آن را به دو بخش تقسیم کنیم:
یک: اقتدارِ ذاتی
دو: اقتدارِ اکتسابی (اقتدارِ برخاسته از حمایت‌های سیستم)
سلیمی از اقتدارِ ذاتی، به قدرِ کافی برخوردار است و این را در سالهای طولانیِ مسئولیتش به اثبات رسانده. او از داورانِ پرخطای چند هفته قبل، داورانِ کم‌خطای روزهای پیش را ساخت که بیشتر شبیه به یک رویای دست‌نیافتنی بود! این‌ها نه صرفاً با آموزش، که با تذکراتِ محکم و بدونِ اغماضِ سلیمی به داوران، پیش از آغاز رقابتها و در جریانِ آن، رقم خورد. دیگر فریادهای بلندِ مربیان، تعیین‌کننده‌ی نتیجه‌ی مسابقه نبود! تکنیک‌هایی که رد و بدل میشد، فردِ پیروز را مشخص میکرد. این البته هرگز به معنای از بین رفتنِ کاملِ خطاها نیست، اشتباهاتِ داوری همیشه وجود داشته و خواهد داشت. در همین رقابتها هم کم و بیش خطاهایی مشاهده میشد لیکن تعداد و جنسِ اشتباهاتِ داوری، هرگز با مسابقاتِ قبلی قابل قیاس نبود.
اما در خصوصِ اقتدارِ اکتسابی و آنچه به حمایت‌های فدراسیون بازمیگردد، نگارنده مردد و بلاتکلیف است. سلیمی می‌گوید فدراسیون هر جا که لازم بوده، از او حمایت کرده اما نشانه‌ها، خلافِ ادعای سلیمی را القاء می‌کنند. شواهد و قرائن حاکی از آن است که فدراسیون آنگونه که باید و شاید، از رییس کمیته‌ی داورانش حمایت نمی‌کند. ما پذیرش و یا ردِ آنچه را سلیمی ادعا می‌کند، به خوانندگان وامی‌گذاریم و خود، بیش از آنچه گفته شد، به این موضوع نمی‌پردازیم.
به قاضی‌القضات البته یک انتقادِ اساسی هم وارد است؛ او نباید در رقابتهای مهمِ داخلی (مثل لیگ‌های کاراته) غایب باشد. غیبتِ سلیمی شرایط را پیچیده و گهگاه أسف‌بار می‌کند. فردی که بر مسندِ قاضی‌القضاتی تکیه میزند، باید حافظ و نگهبانِ تلاشهای قهرمانان و مربیان باشد. حضور سلیمی در سالنِ رقابتها، فعلا مهمترین عامل برای نیل به هدفِ پیش‌گفته است.
گفتنی است در پایانِ رقابتهای قهرمانی کشور (انتخابی تیم ملی پسران) نتایج زیر برای استان‌های مختلف حاصل شد:
۱. استان تهران با ۶طلا، ۳نقره، ۶برنز
۲. استان کرمان با ۲طلا، ۲نقره، ۵برنز
۳. استان لرستان با ۲طلا، ۱نقره، ۳برنز
۴. استان مرکزی با ۲طلا، ۱نقره، ۱برنز
۵. استان آذربایجان غربی با ۲طلا، ۱برنز
۶. استان مازندران با ۱طلا، ۳نقره، ۲برنز
۷. استان گیلان با ۱طلا، ۲نقره، ۳برنز
۸. استان خراسان رضوی ۱طلا، ۱نقره، ۱برنز
۹. استان قزوین و اصفهان با ۱طلا، ۱نقره
۱۱. استان ایلام با ۱طلا
۱۲. استان زنجان با ۲نقره و ۱برنز
۱۳. استان خوزستان با ۱نقره، ۲برنز
۱۴. آذربایجان شرقی با ۱نقره، ۱برنز
۱۵. استان همدان با ۱نقره
۱۶. استان فارس و قم و کرمانشاه با ۳برنز
۱۹. استان یزد و البرز با ۲برنز
۲۱. استان بوشهر با ۱ برنز
در همین زمینه بخوانید:
کاراته و معضلی بزرگ به نامِ داوری!/ ضعفِ فدراسیون در برخورد با قاضیانِ خاطی
