نقل از خبرگزاری ایرنا
رقابت‌های کاراته رده‌های سنی قهرمانی آسیا در حالی به اتمام رسید که برخی مربیان تیم‌های کشورمان عملکرد ضعیفی از خود برجا گذاشته تا مسئولان فدراسیون را بیش از پیش به فکر فرو ببرند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ستارگان کاراته و به نقل از ایرنا، رقابت‌های کاراته رده‌های سنی آسیا (نوجوانان، جوانان و امید) در حالی به میزبانی آلماتی قزاقستان برگزار شد که کاروان ایران در مجموع دو بخش دختران و پسران با کسب پنج مدال طلا، ۶ نقره و ۱۶ برنز به مقام سومی رسید.
نکته جالب کاروان کاراته کشورمان این است که هر پنج مدال طلا توسط دختران به دست آمد که چهار طلای آن برای تیم‌های نوجوانان و جوانان و شاگردان لیلا بهرامی بود. از سوی دیگر تیم‌های پسران ایران در هر سه رده سنی نوجوانان، جوانان و امید عملکرد ضعیفی داشتند.
نتایج کاروان کاراته کشورمان و بررسی بُردها و البته شکست‌ها که برخی از آنها بسیار دور از انتظار بود، اکنون واقعیتی را برای مسئولان فدراسیون عیان کرد.
در تیم‌های نوجوانان و جوانان دختر که با انتخابی‌های مناسب با داوری‌های قابل قبول، بسته شد، کادر فنی تیم را به خوبی از لحاظ فنی آماده کرد و لیلا بهرامی نیز در مدت زمان حضورش در اردوها، کاراته‌کاها را از لحاظ روحی و انگیزشی آماده کرد تا تکمیل‌کننده تلاش‌های سایر مربیان باشد. تیم‌های نوجوانان و جوانان دختر، چهار مدال طلا از مجموع پنج طلای ایران را دَشت کردند تا بهترین عملکرد را داشته باشند.
در رده سنی امید دختران، تیم ایران با همان کادر قبلی که در آخرین رویداد جهانی نتایج دور از ذهنی را رقم زد، راهی قزاقستان شد و هرچند این مرتبه به یک نشان طلا رسید اما بازهم نتوانست نتایج قابل قبولی را ثبت کند. در انتخابی تیم امید دختران، شائبه‌های زیادی در گزینش نفرات اوزان ۵۰ و ۵۵ کیلوگرم وجود داشت که در نهایت از این دو نفر، یکی در آسیا حذف شد و دیگری در جدولی آسان، به برنز اکتفا کرد.
در پسران و در رده نوجوانان و جوانان نتایج به قدری ضعیف بود که جای بحثی باقی نمی‌گذارد. در رده امید، تیم ایران باتجربه‌ترین نفرات همچون امیررضا برزویی که سابقه حضور در تیم ملی بزرگسالان را نیز در کارنامه دارد و همچنین مرتضی کریمی را در اختیار داشت، اما این تیم هم با ضعف‌هایی همراه بود که از رسیدن به مدال طلا بازماند.
اکنون در پایان این مسابقات، قطعا واقعیت‌هایی برای مسئولان فدراسیون کاراته عیان شده است و باید دید آنها بازهم همچون گذشته از مربیانی که در مسابقات مختلف نتایج خوبی نگرفته‌اند در کادر فنی تیم‌های ملی استفاده می‌کنند؟ آیا آنها با مربی‌ای که در این مسابقات نتوانسته به نتیجه قابل اتکایی دست یابد بازهم برای هدایت تیم ملی بزرگسالان مذاکره خواهند کرد؟َ! بعید است که مدیران فدراسیون چنین اشتباهی را مرتکب شوند و قطعا برای تیم‌های پایه خود که در آلماتی نتیجه نگرفتند، به فکر مربیان جدید خواهند بود. جالب این است دو تن از مربیانی که در آلماتی عملکرد مناسبی نداشتند، خود را گزینه هدایت تیم ملی بزرگسالان می‌دانستند.
کاراته ایران می‌تواند با اتحاد و همدلی، عدم رویاپردازی مربیان و پذیرش واقعیت‌ها از سوی مسئولان فدراسیون، به دوران اوج بازگردد.
